“Love is the drug and I need to score” zong Roxy Music al in de jaren ‘70. Maar wat als dit letterlijk wordt? Wanneer iemand niet verliefd is op iemand, maar op het gevoel van verliefd zijn. Pernille Rose Grønkjær, regisseuse van DOCVILLE-laureaat The Monastery, maakte enkele intrigerende portretten van mensen die wankelen op de dunne lijn tussen grote liefde en obsessie. Mensen die zichzelf verliezen in het hevigste afrodisiacum ter wereld: de liefde zelf. Een fascinerende film over dromen en waanideeën, pijn en plezier en het onontkoombare feit dat we uiteindelijk allemaal liefde nodig hebben.