Een snelwegkerk: ‘een christelijke kerk in de nabijheid van een snelweg, die speciaal is ingericht voor tijdelijke reflectie en bezinning van de automobilist’. In tijden dat kerken almaar minder zieltjes kunnen beroeren, trekken deze kappelletjes ongeveer 2 miljoen bezoekers per jaar. Regisseur Elsbeth Fraanje laat mensen van alle slag aan het woord. De plaatselijke bezielers en de passerende reizigers, maar ook de poetsdames die het niet kunnen laten om commentaar te geven bij de berichten in de ‘wensboeken’. Zowel gelovigen als niet-gelovigen komen aan bod en tonen het rustgevende effect dat deze kerken kunnen hebben op mensen op zoek naar troost, een luisterend oor en geluk. Fraanje’s portret resulteert in een liefdevolle mengeling van verhalen van hartstocht en liefde, maar ook van angst en alledaagse sleur. De uitgekiende cinematografie en het sounddesign bekleden deze verhalen met een intieme en mysterieuze sfeer.