Elf jaar na de genocide in Rwanda komen slachtoffers en daders oog in oog met elkaar te staan voor de rechtbank van Gacaca. Deze tribunalen, die voorgezeten worden door ‘betrouwbare burgers’, moeten ervoor zorgen dat de waarheid aan het licht komt, dat er recht gesproken wordt en dat er, in laatste instantie, een verzoening tot stand komt tussen de beide partijen. Zonder commentaarstem en zonder archiefbeelden, toont Bellefroid enkel getuigenissen van Rwandezen, hun bedenkingen en hun soms dramatische sluwheid om de waarheid te ontlopen of te leren leven met nooit voorbijgaande angsten. De meeste beschuldigden hebben er al enkele jaren in de cel opzitten en hopen na hun proces vrijgelaten te worden, de slachtoffers van hun kant, hopen eindelijk de waarheid te kennen en hun verlies te verwerken. We maken kennis met Obede, die ervan beschuldigd wordt kinderen omgebracht te hebben, en Gahutu, die steeds het woord ‘slang’ gebruikt, als hij over slachtoffers spreekt. Ten slotte is er François, die zijn eigen broer moest doden om te overleven en die zich nu met zijn schoonzus tracht te verzoenen.