Op de Unité 309 in het Brusselse Sint-Pietersziekenhuis worden enkele tientallen mensen met HIV en aids behandeld. Sommigen herpakken zich en kunnen na een tijd het ziekenhuis verlaten, anderen sterven er. Documentairemaker Bram Van Paesschen mocht geruime tijd doorbrengen op deze afdeling en leerde het verplegend personeel, de dokters en de patiënten kennen. Heel wat van de patiënten zijn van Afrikaanse afkomst. Het taboe over aids is in het Afrikaanse milieu zo mogelijk nog groter dan bij ons: er wordt niet over gesproken. Ook niet in de familie van O., een Afrikaanse vrouw die met aids geboren werd. Van Paesschen bouwt een unieke vertrouwensrelatie op met de patiënten en stelt zich in de eerste plaats op als luisterend oor. De patiënten worden anoniem gefilmd, – we zien nooit hun gezicht, hooguit een silhouet, handen, een onherkenbaar profiel – waardoor zij hun gedachten de vrije loop laten. Het Sint-Pietersziekenhuis bevindt zich midden in de Marollen en de sociale toestand van deze volkswijk verhaalt zich voor een stuk in de getuigenissen van de patiënten.