Hij componeerde tal van onvergetelijke scores die iedereen ondertussen vlot kan meefluiten, maar zelf was hij liever dokter geworden. Op aandringen van zijn vader schreef de jonge Ennio Morricone zich in aan de muziekacademie om trompettist te worden. Gaandeweg zou hij zich toeleggen op het componeren van muziek. In een lang interview vertelt maestro Ennio Morricone zelf hoe hij als geschoolde componist zich langzaam meer en meer verdiepte in het schrijven van filmscores. Daarnaast componeerde hij experimentele, abstracte muziekstukken, waarvan flarden terug te vinden zijn in zijn scores. Door de samenwerking met Sergio Leone brak hij door bij het grote publiek en componeerde hij wel tot 25 scores per jaar. Regisseur Guiseppe Tornatore, met wie Ennio een soort vader-zoonrelatie had en voor wie hij tal van scores schreef, levert hier een indrukwekkend portret af van een waar muzikaal genie waarin een lang interview met de maestro wordt afgewisseld met unieke archiefbeelden, tal van filmfragmenten en herinneringen van collega’s en filmmakers als Clint Eastwood, Dario Argento, Barry Levinson, Roland Joffé, Oliver Stone, Quentin Tarantino, Bruce Springsteen en Hans Zimmer.