In de taal van de Hopi-indianen betekent Koyaanisqatsi leven in onrust, leven in onbalans. Dit visueel essay focust op de spanning tussen natuur enerzijds en industrialisering, verstedelijking en wetenschap anderzijds. Regisseur Reggio maakt daarbij intensief gebruik van time lapse fotografie en slow motion. Koyaanisqatsi wordt beschouwd als één van de meest invloedrijke documentaires ooit. De soundtrack van de film is van de hand van Philip Glass. De film ging in wereldpremière op 28 april 1982 op het filmfestival van Santa Fé. Dag op dag 30 jaar later, 28 april 2012, presenteert DOCVILLE een niet te missen verjaardagsvertoning van deze klassieker.