In 2007 zag regisseur Magnus Gertten archiefbeelden uit 1945 waarop overlevenden te zien waren die vanuit Duitse concentratiekampen aankwamen in het Zweedse Malmö. Gefascineerd door de verhalen achter de vele gezichten ging hij op onderzoek uit. In 2011 maakte hij de documentaire Harbour of Hope waarin hij het levensverhaal vertelt van drie kinderen die op de archiefbeelden te zien waren bij hun aankomst in Zweden. In 2015 volgde de documentaire Every Face Has a Name waarin hij verder op zoek ging naar verhalen achter de mensen op de beelden. Het strafste verhaal heeft hij gehouden voor het laatste deel van zijn trilogie: het onwaarschijnlijke liefdesverhaal van Nelly en Nadine die elkaar op kerstavond 1944 ontmoeten in het concentratiekamp van Ravensbrück. In de laatste maanden van de oorlog raken ze gescheiden, maar ze slagen erin om elkaar terug te vinden en zelfs om hun leven met elkaar te delen, al houden ze hun liefdesrelatie geheim voor familie en vrienden. De kleindochter van Nelly duikt in de persoonlijke archieven van haar grootmoeder en onthult het onwaarschijnlijke levensverhaal van Nelly en Nadine.