27 MARCH - 4 APRIL 2019
DOCVILLE is a festival dedicated to documentary film, with a strong focus on national and international author driven cinema. Films that not only appeal to the head but also the heart, made by directors with personality and vision. Films that deserve the big screen.
.
Join DOCVILLE mailing list
.
Awards DOCVILLE 2018
Audience Award: Doof Kind
The DOCVILLE 2018 Audience Award goes to Doof Kind (Alex de Ronde).
Jury award for Best International Documentary
PIRIPKURA
Jury tekst: Every once in a while you sit in the cinema and can’t believe your eyes. This film’s observational style succeeded to slow down time immersing the viewer deep into a disappearing world and discovering with absolute incredulity a moment we will never forget. We would like to Recognize the filmmakers sensitive and ethical process which enabled this story to be successfully told we award the prize to Piripkura
Jury Award for best ConScience Documentary
THE DEMINER
Jury tekst: We’ve decided to give our jury’s main award to a documentary depicting day-to-day work of a modern-day hero, a somewhat suicidal healer of the country torn apart by seemingly never ending war. The film let us witness how this insanely brave man digs out deadly danger from dry soil; his mission is to demine houses and fields, his tool are a simple knife, cutters and bare hands. The Conscience Jury award goes to beautifully told thriller documentary The Deminer, incisive account of the acute sense of futility in paralyzed Iraqi society, amazingly put together by Hogir Hirori a Shinwar Kamal from hundreds of hours of home video footage.
Jury Award for Best Belgian Documentary
ZIE MIJ DOEN
Jurytekst: Het vakmanschap en de techniek van de winnende film waren merkbaar al in de eerste seconde, in een heerlijke scène. We keken naar een hoog technisch niveau, opvallend wegens de keuze van de zwart-wit-fotografie, maar dat stond nooit in de weg van het verhaal. Die hele specifieke keuze voor zwart-wit werd een “non issue”. Er was een duidelijk merkbare warme band tussen de regisseur en de mensen die ze portretteerde (de inwoners van Monnikenheide). Dat kwam allemaal heel authentiek over, er was nooit een geforceerde karakterisering. De film is ook heel oprecht, weet alle valkuilen van sentimentaliteit te ontwijken. Wij als jury hebben unaniem een grote bewondering voor de constructie van de scènes en hoe de speciaal gecomponeerde muziek daarbij is gebruikt. Daarbij bleef de focus altijd op de personages. Kortom: wat een vreugd om te zien, deze film.
